domingo, 27 de septiembre de 2009

Blasones en Ávila.

Como de costumbre otra aportación limpia de polvo y paja.
Copio y pego literalmente, con su permiso, la entrada de Amio Cajander en Flickr:

blasones palacio de los velada por Amio Cajander..
Los Blasones del magnífico claustro del Palacio de los Velada en Ávila.

de arriba a abajo y de izquierda a derecha

1) Armas del apellido Ávila o Dávila Castellano. De la ciudad de su nombre, descendiente de Blasco Gimeno, gobernador de Ávila a fines del siglo XII.En campo de oro, seis roeles de azur. Otros traen: De azur, seis bezantes de oro. Probó numerosas veces su nobleza en las Órdenes Militares, y entre los privilegios de hildalguía alcanzados por esta familia se cuenta el concedido el 22 de Abril de 1528 a Don Diego de Ávila por haber hecho prisionero al Rey de Francia en la batalla de Pavía. Don Felipe II concedió el 30 de Octubre de 1557, el título de Marqués de Velada a Don Gómez Dávila, VIII Señor de San Román, Velada y Guadamora.


2) Armas de Cervantes. Descendiente del caballero D. Nuño Alonso, natural de Galicia, alcaide de Toledo a principios del s. XII. Se extendió por la península con la reconquista, pasando una rama a Méjico. En campo de azur, dos ciervos de oro puestos en palo. Bordura de gules con ocho aspas de sinople.

3)

4)

5) Armas de Ayala En campo de plata, dos lobos pasantes de sable uno sobre otro y bordura de gules cargada de ocho aspas de oro. Casa diramada de los reyes de Aragón; señores del valle de Ayala en Navarra, condes de Salvatierra (título que le fueron confiscado por Carlos V por haber prestado ayuda el 6. conde a los Comuneros en 1519, caso raro de un partidario de la alta nobleza), condes de Fuensalida .

6)

7)

8)

9) Armas primitivas de los Manuel de Villena , descendiente del infante don Manuel, hijo de Fernando II «el Santo», rey de Castilla y León "Escudo cuartelado: 1&4: en campo de gules una mano derecha alada de oro teniendo una espada de plata guarnecida de oro; 2&3: en campo de plata un león rampante de gules, coronado de oro"

10) Davila Guzmans (castillo de fuensaldaña)

11) Escudo de los Mendoza del Ducado del Infantado Escudo cuartelado en aspa: 1º y 4º: en campo de sinople una banda de gules perfilada de oro; 2º y 3º: en campo de oro la salutación angélica: AVE MARIA GRATIA PLENA

12)

es.wikipedia.org/wiki/Wikiproyecto:Ilustraci%c3%b3n/Talle...

domingo, 20 de septiembre de 2009

Recordatorio bibliográfico del exillio gallego.

Mi amigo Amio Cajander, me da a conocer este documento que cuenta con mas de dos mil de exiliados gallegos con información bibliográfica.

Como ejemplo rescato la de un paisano mío:

ARQUIVO DA EMIGRACIÓN GALEGA:
ÁLVAREZ GÓMEZ, Santiago
(San Miguel de Outeiro, Vilamartín de Valdeorras, Ourense, 1913) Político, escritor e xornalista.
Naceu no seo dunha familia
campesiña. Desde 1928 participará nas segas en Castela, tomando parte nos conflictos campesiños, xa con catorce anos. En 1931 afíliase
ó PCE, organizando o sindicato da Federación de Traballadores da Terra da UGT con Alfonso Gayoso Frías e Benigno Álvarez, da
Federación Campesiña Provincial de Ourense do PCE. En 1934 é detido tralo apoio do Sindicato á Revolución de Asturias. En 1936
trasládase a Madrid para asistir a un curso de formación marxista, alí cólleo a sublevación, e organiza xunto con outros galegos o
Batallón de Milicias Populares Gallegas. É nomeado Comisario Político do exército popular (Vº Corpo do Exército). Participou na
defensa de Madrid e nas batallas do Xarama, Guadalaxara, Brunete, Sur do Teixo, Garavitas, Teruel, Belchite, o Ebro e Cataluña.
Alterna o seu labor de Comisario co de xornalista. Co remate da Guerra Civil, en 1939, comeza un longo exilio en Francia e Cuba. En
1944 viaxa a España clandestinamente, sendo detido en Madrid o 25 de agosto de 1945. É condenado a morte polo cal se organiza unha
campaña internacional contra o seu fusilamento e o de Sebastián Zapiraín. Entón é condenado a pena de prisión en Alcalá de
Henares, Logroño e Burgos. En 1954 Santiago Álvarez sae do cárcere camiño do exilio latinoamericano, reclamado pola Embaixada
de Cuba, sendo elixido membro do Comité Central do PCE trasladándose a México onde traballa na organización do PCE. En 1957
viaxa a París, para tratar o tema da Reconciliación Nacional, ó que se opuxera o Comité de México. En 1958 instálase en Europa para
encargarse da actividade internacional do PCE. Un ano máis tarde participa no Congreso da Emigración galega, cunha comunicación
sobre os foros. En 1960 é elixido membro do Comité Executivo do PCE. En 1968 créase en París o Partido Comunista Galego, e
Santiago Álvarez é elixido secretario xeral, cargo no que é reelixido en 1973. En 1976, tralo regreso clandestino a España, é detido
aínda que por pouco tempo. En 1978 Santiago Álvarez abandona a secretaria xeral do PCG. Actualmente vive en Madrid.
Obra no exilio: "Unha alternativa democrática pra Galicia" (1976), París: Editorial Nova Galicia
"Castelao y nosotros los comunistas" (1984), Sada: Ediciós do Castro
"Las Milicias Populares Gallegas. Un símbolo de la Galicia antifranquista. Ensayo histórico" (1989), Sada: Ediciós do Castro
"Osorio-Tafall. Su personalidad, su aportación histórica" (1992), Sada: Ediciós do Castro
ÁLVAREZ, Santiago: Memorias (volumes I ó VI) (1985-1997), Sada: Ediciós do Castro
Refª.Bibliográficas: FRAGA RODRÍGUEZ, Xan (1994:42)
VELASCO SOUTO, Carlos F. (2000:60)
SANTIDRIÁN ARIAS, Víctor M. (2000a) (no prelo)
CATÁLOGO EXPOSICIÓN SANTIAGO ÁLVAREZ. Unha vida de loita (1997)
ÁLVAREZ, Santiago (1992)
VARELA SIEIRO, Xaime (2001) (inédito).
Refª.Fotográficas: CATÁLOGO EXPOSICIÓN SANTIAGO ÁLVAREZ. Unha vida de loita (1997) e ÁLVAREZ, Santiago (1989a:apéndice) e
ÁLVAREZ, Santiago (1992)
Biografía
65
Profesións: Escritor / Xornalista / Labrego
Profesións no exilio Xornalista
Barco
FLANDRE Países: Francia / Cuba / México
Organizacións ás que pertenceu:
BATALLÓN DE MILICIAS POPULARES GALLEGAS
PCE PARTIDO COMUNISTA DE ESPAÑA
PCG PARTIDO COMUNISTA DE GALICIA

sábado, 19 de septiembre de 2009

Facultad Filosofía Santiago.

Otra vez copio y pego la aportación del cazador D. Amio Cajander.

Blasón en Facultad Filosofía por Amio Cajander..
En plaza de Mazarelos, junto a la Estatua (desterrada) de Montero Ríos
sobre el antiguo colegio universitario, hoy Facultad de Filosofía, antes de Filología

Bajo el Escudo Real se encuantra el lema "IN EREMO" sobre un escudo arzobispal que incluye un escudo que (salvo por el hecho de tener los lobos claramente "atados") podría ser el correpondiente al apellido Aguinaga


(Ver original)

lunes, 14 de septiembre de 2009

Pazo Mazarelos

Como la pieza viene limpia me limitaré a copiarla y pegarla.

Hablo de dos escudos cazados por Amio Cajander en el Pazo Mazarelos, hoy Secretaria de Turismo de la Xunta de Galicia.



...abajo a la derecha águila coronada que puede ser de "AGUIAR" o "aguilera"

abajo a la izda los siete peces y la M coronada de "BAAMONDE" o "Bahamonde" o "Vaamonde"

Arriba a la izda seis bezantes, puestos en dos palos de "BÁRCENA"
Esas armas traen los Bárcena de las casas de la provincia de Burgos y sus ramas, la casa de Vizcaya y sus líneas del valle de Carranza, y los Bárcena de la provincia de Cantabria que moraron en los lugares de Mogro, Castillo, La Concha, Ojedo, Liendres, Llerena, Revilla, Sámano, Santa Cruz de Bezana y en la ciudad de Santander, así como en Galicia.

Arriba a la derecha: ANDRADE de Betanzos (La Coruña)
Descendiente de uno de los cinco caballeros que trajo en su armada el caudillo D. Mendo de Rausona, hermano de Desiderio, último rey de los longobardos de Italia. Enlazó con los condes de Lemos por el matrimonio de Doña Teresa de Andrade, hija del primer conde de Andrade y de Villalba, con D. Fernán Ruiz de Castro, conde de Lemos y primer marqués de Sarria. Se extendió este linaje por Soria, Guadalajara, Toledo, Talavera de la Reina, Cáceres, Badajoz, Canarias, Portugal y América.
una banda engolada en cabezas de dragones con el lema "Ave María".



...escrito en las tres fajas: "ES TANTO SV MERECER QVANTO ES MVCHO MI QVERER"

sábado, 12 de septiembre de 2009

Archivo del blog

Seguidores